3. ข้อควรพิจารณาของการรักษาที่เฉพาะเจาะจงอื่นๆ (Other Specific Therapeutic Considerations)
การเฝ้าระวังสัตว์ป่วยตามปกติ (Monitor the patient regularly) โรคไตเรื้อรังเป็นโรคที่ดำเนินต่อไปและอัตราการดำเนินไปของโรคไม่สามารถทำนายได้ ดังนั้นควรมีการตรวจประเมินทางคลินิกเป็นระยะและการตรวจทางห้องปฏิบัติการเป็นประจำ (ค่าครีเอตินีนในกระแสเลือด basal plasma creatinine, USG และค่าโปรตีนในปัสสาวะ proteinuria) เพื่อที่การรักษาอาจจะปรับเปลี่ยนตามได้
การรับทราบถึงความเสี่ยงที่รุนแรงของปฏิกิริยาระหว่างกันของยา (Be aware of potential risk of drug interactions) ชนิดของยาที่สามารถใช้ได้ในการจัดการรักษาโรคไตเรื้อมีจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสัตว์ป่วยระยะสุดท้าย : angiotensin converting enzyme inhibitors, สารต้านความดันโลหิตสูงอื่นๆ anti-hypertension agents (เช่น amlodipine), phosphate binder, calcitriol, สารเพิ่มความเป็นด่าง alkalizing agents (เช่น โซเดียมไบคาร์บอเนต sodium bicarbonate), erythropoietin, ยาต้านการอาเจียน antiemetics (เช่น metoclopramide), histamine receptor blocking drugs (เช่น cimetidine) ฯลฯ ความเสี่ยงของปฏิกิริยาระหว่างกันของยาจะเพิ่มขึ้นตามจำนวนของยาที่จ่ายให้
ยาอาจจะมีผลต่อเครื่องหมายที่ใช้วัดหน้าที่การทำงานของไต (Drugs may affect routine markers of renal function) ACE inhibitors ซึ่งเป็นยาที่มีประโยชน์ในการจัดการการรักษาโรคไตเรื้อรังอาจจะเพิ่มค่าของครีเอตินีนใน กระแสเลือดได้ตั้งแต่เริ่มให้ยาเนื่องจากยานี้ทำให้เกิดการกรองผ่านโกลเมอรูล่าต่ำลงซึ่งไม่ควรพิจารณาว่าเป็นผลข้างเคียงที่รุนแรงของการรักษาและไม่ควรหยุดการรักษา
การเลือกวิธีการที่เหมาะสม (Select appropriate formulation) การให้ยาทางการกินอาจจะยากในการให้สัตว์ป่วยที่เป็นโรคไตเรื้อรังขั้นรุนแรงที่มีอาการเบื่ออาหารเล็กน้อยหรือไม่กินอาหารเลย อาหารที่มีความน่ากินจึงอาจจะเป็นทางเลือกที่น่าสนใจในทางคลินิกในการเพิ่มความร่วมมือของเจ้าของ ในระยะสุดท้ายของโรคไตเรื้อรังควรให้อาหารทางการฉีดเข้ากระแสเลือดแทน
การหลีกเลี่ยงสารที่เป็นพิษต่อไต (Avoid nephrotoxic agents) ความไวรับของไตต่อสารที่เป็นพิษต่อไตมีสูงมากกว่าในสุนัขป่วยด้วยโรคไตเรื้อรัง ดังนั้นยาที่เป็นพิษต่อไต (เช่น aminoglycosides, ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช้สเตอรอยด์ non-steroidal anti-inflammatory drugs, cispatin) จึงห้ามใช้ในสัตว์ป่วยเหล่านั้น
สรุป (Conclusions) การจ่ายยาที่ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ในสัตว์ป่วยโรคไตเรื้อรังเป็นความท้าทายที่ยากสำหรับสัตวแพทย์ กฎพื้นฐานและกฎที่จำเป็นอาจจะต้องนำมาใช้เพื่อการเฝ้าระวังการตอบสนองต่อการรักษาเป็นประจำ การเปลี่ยนแปลงในหน้าที่การทำงานของไตและความร่วมมือของเจ้าของ การปรับขนาดการให้ยาควรจะใช้ในกรณีที่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นและไม่ควรใช้การสังเกตจากประสบการณ์
|